اباحه خالصاباحۀ محضه در دو معنا به کار رفته است: ۱. اذن در تصرف بدون تملیک. ۲. اباحۀ تکلیفی. ۱ - معانی اباحۀ محضهاباحۀ محضه در دو معنای اذن در تصرف بدون تملیک و اباحۀ تکلیفی به کار رفته است. ۲ - تعابیر دیگر در معنای اولاز اباحه به معنای اول به اباحۀ خالص، اباحۀ صرف، اباحۀ مجرّد یا مجرّد از ملک، نیز تعبیر شده است. ۳ - عدم افاده ملکیت اباحۀ محضاباحۀ محض مفید ملک نیست و تنها مجوّز تصرف است که با اذن صریح یا قرائن و شواهد حالیّه حاصل می‌شود. مانند غذایی که میزبان جلوی میهمان می‌گذارد؛ ۴ - عدم لزوم در اباحۀ محضهمچنین اباحۀ محض لزوم‌آور نیست بنابر این مالک پس از اباحه می‌تواند رجوع نماید. ۵ - استفاده اباحۀ محض از معاطاتدر معاطات گرچه اختلافات بسیاری وجود دارد ولی برخی ظهور کلام مشهور را در این دانسته‌اند که معاطات مفید اباحۀ محض است. ۶ - پانویس۷ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۲۲۵. |